Koper van een huis staat op straat omdat vorige huurder niet weg wil

Bekijk het filmpje hier

Het artikel

Maria kocht een huis, maar staat nu op straat omdat vorige huurder niet weg wil

“Elf jaar geleden kwam ik vanuit Roemenië naar België. Ik heb hard gewerkt om een goed leven op te bouwen. Voor mijn dochter van vijf doe ik altijd een extra inspanning, zodat ze een stabiele toekomst heeft”, vertelt Maria. Ze is alleenstaande mama en werkt als regioverantwoordelijke bij een schoonmaakbedrijf. “Na twintig jaar huren, dacht ik: waarom niet een huis kopen?”

In mei vorig jaar kocht ze een woning van een kennis. Prijs, inclusief notariskosten: 252.000 euro.

In dat huis woont al acht jaar een huurder met zijn gezin. De vorige eigenaar liet hem in oktober vorig jaar via een aangetekende brief weten dat de woning verkocht werd en dat de nieuwe eigenaar er zelf wil wonen. De man kreeg zes maanden om te vertrekken.

“Hij kreeg wat extra tijd omdat hij het financieel moeilijk had. Maatschappelijke werkers volgen hem op”, zegt Maria. “Maar toen ik het huis had gekocht, moest ik natuurlijk vooruit. Ik heb hem in mei opnieuw een aangetekende brief gestuurd met de wettelijke opzeg, en in augustus nog een herinnering. Hij moest er eind november uit zijn.”

Omdat ze ervan uitging dat hij zou vertrekken, zegde Maria ook haar eigen huurwoning op. Maar toen ze twee weken geleden naar haar nieuwe huis ging kijken, zakte de grond onder haar voeten weg. “Niets was ingepakt. Geen dozen, geen spullen klaar. De jassen hingen nog aan de kapstok en de afwas stond te drogen. Ik stond daar en dacht: dit kan niet. Mijn dochter en ik zouden verhuizen, en plots stonden we zelf op straat.”

Ze stapte naar de politie om hulp te vragen, maar die kon niets doen. “Ze zeiden dat ik juridisch advies moest inwinnen of een deurwaarder moest inschakelen. Maar dan moest ik dat zelf betalen, en dat geld heb ik niet. Mijn spaarcenten zitten in mijn huis.”

“Ik slaap bij mijn broer, maar hoe lang kan dat? Iemand slaapt nu op de zetel zodat mijn dochter en ik samen in één bed kunnen. Dat is niet hoe je met een kind van vijf hoort te leven.”

Hun spullen zitten nog altijd in een verhuiswagen. “Die kan daar niet lang blijven staan. Ondertussen betaal ik wel mijn hypotheek, terwijl ik niet eens in mijn eigen huis woon.”

De situatie weegt zwaar op haar. “Ik heb paniekaanvallen en slapeloze nachten. Mijn dochter vraagt elke dag: ‘Mama, waar is mijn kamer? Wanneer gaan we in ons huis kunnen slapen? Waar zijn mijn knuffels?’ Dat doet pijn. Hoe leg je een kind uit dat ze geen eigen thuis meer heeft? Het breekt mijn hart.”

Maria begrijpt niet waarom de maatschappelijk werkers van de huurder niet vroeger ingrepen. “Waarom komen zijn problemen op mijn schouders terecht? Waarom zoeken ze geen oplossing voor hem, maar laten ze mij en mijn kind zonder woning achter?”

Wederhoor huurder

25 dossiers per maand over huurders die weigeren te vertrekken

“Maria staat niet alleen,” zegt Katelijne D’Hauwers van de Verenigde Eigenaars. “Wij krijgen gemiddeld 25 dossiers per maand over huurders die weigeren te vertrekken.”

Volgens haar ligt de oorzaak vooral bij de huurmarkt zelf. “De krapte is gigantisch. Voor elk appartement dat rond de 800 euro verhuurd wordt of een woning van 1.100 euro, staan er vijftig tot honderd kandidaten klaar. Huurders vinden dus moeilijk iets nieuws. Maar dat is niet de verantwoordelijkheid van een eigenaar die correct heeft opgezegd.”

Wat kan je dan doen als je huurder niet vertrekt zoals bij Maria? Naar de politie stappen heeft geen zin. “Een huurder die niet vertrekt, pleegt geen misdrijf. Dat is een burgerlijk geschil. Dan moet je naar de vrederechter,” zegt Dominique Reyniers, vrederechter in Lier én woordvoerder van de vrederechters.

Zij ziet net als haar collega vrederechters ook dat het aantal dossiers over huurgeschillen stijgt. “Vijftig tot zestig procent van de zaken die wij behandelen zijn huurzaken”, zegt Reyniers. In het arrondissement Antwerpen zitten ze dit jaar al aan 7.255 dossiers, tegenover 6.688 drie jaar geleden.

Reyniers ziet wekelijks schrijnende gevallen. “Zo had ik een dossier waarbij de eigenaar tijdelijk op een camping verbleef omdat hij nergens anders terechtkon, terwijl de huurder – een alleenstaande moeder met twee kinderen – óók geen woning vond. Dan zitten beide partijen vast.”

Veel huurders willen wel vertrekken, maar vinden niets. “Sommigen bezoeken tientallen panden en schrijven zich overal in. Zeker wie slecht ter been is en een gelijkvloers appartement nodig heeft, of wie elke euro drie keer moet omdraaien, botst op een muur. En als je dan ook nog je job verliest en maanden op een uitkering moet wachten, kom je zonder buffer in de problemen.”

Procedure kost 26 euro

De vrederechters benadrukken dat ze zulke dossiers snel behandelen. “Zodra een verzoekschrift binnenkomt, is er binnen veertien dagen een zitting.” De procedure zelf is eenvoudiger dan veel mensen denken: de eigenaar moet eerst een aangetekende ingebrekestelling sturen. Daarna kan hij een verzoekschrift neerleggen bij de griffie van de vrederechter. Kostprijs: 26 euro.

Na de uitspraak krijgt de huurder maximaal één maand om vrijwillig te vertrekken. Gebeurt dat niet, dan moet de eigenaar een gerechtsdeurwaarder inschakelen, die het vonnis officieel betekent (wat wil zeggen kenbaar maken) en indien nodig een uitdrijving uitvoert. Die laatste stap kost wel veel geld: minstens 2.500 euro. En die koste moet de eigenaar zelf eerst voorschieten.

D’Hauwers raadt huiseigenaars aan om problemen vroeg te detecteren. “Ga in de laatste maanden van de opzeg eens langs en kijk of er verhuisdozen staan. Zie je geen beweging, vraag dan schriftelijke bevestiging aan de huurder dat hij zal vertrekken tegen het einde van de opzegtermijn. Reageert hij niet, dan weet de verhuurder dat hij naar de vrederechter moet.”

Maria stapte recent naar de vrederechter. “Ik weet dat ik moet wachten. Maar ik wil dat niemand dit ooit nog meemaakt. Dat een alleenstaande moeder die alles volgens de regels doet, zo in de kou blijft staan, dat is niet normaal.”

Bron: HLN – 14 december 2025